Παρασκευή 6 Ιουλίου 2018

Let it be...


Έμαθα...
πως ειναι μάταιο να προσπαθούμε να ελέγξουμε τα πάντα γύρω μας. Ακόμα κι αν όχι τα πάντα ούτε καν όλα όσα μας ενδιαφέρουν. Γιατί μπορεί να μας ενδιαφέρουν Πολλά. Τόσα πολλά που να μην είναι στο χέρι μας. Η Ακόμα κι αν δεν θέλουμε πολλά και μας ενδιαφέρουν κάποια λίγα αλλά σημαντικά για εμάς... μπορεί να είναι στο χέρι κάποιου άλλου και όχι στο δικό μας. Αν προσπαθήσουμε να ασχοληθούμε με αυτά τότε παραβαίνουμε κανόνες! Ηθικούς... κοινωνικούς... Δεν μπορούμε να νουθετούμε η να επιβάλουμε σε κάποιον αυτά που θέλουμε ή θα θέλαμε να ισχύουν... Πολλά δεν είναι δικά μας... είναι αλλουνού! Έτσι πρέπει να σεβαστούμε. Αυτόν που αγαπάμε αλλά κι αυτόν που δεν μας ενδιαφέρει. Αν σεβόμαστε τους γύρω μας ταυτόχρονα σεβόμαστε την ίδια την ψυχή μας! Είμαστε καλά με αυτό και θα εισπράξουμε σεβασμό και από εκεί που πρέπει! Αν από κάπου που θα θέλαμε πολύ δεν τον εισπράξουμε... ...it's ok! Let it be... δεν είναι δικό μας θέμα!

Κι επειδή μέχρι τώρα το πήγαινα γενικόλογα, ας το κάνουμε πιο συγκεκριμένο.
Πόσο μάταιο συναίσθημα η ζήλια... Πονάς, βασανίζεσαι... μόνος σου! Δεν θέλεις να πιέσεις τον άλλον γιατί τον αγαπάς! Γιατί αν τον πιέσεις θα σου φύγει! Θα καταφέρεις το αντίθετο! Κι αν βασανίζεσαι χωρίς λόγο? Κι αν σε αγαπάει και σε θέλει?? Τότε θα μείνει και θα ζήσετε ευτυχισμένοι! Αν όχι? Ποιος ο λόγος να βασανίζεσαι? Δύσκολο να το δεχθείς, αλλά αυτό θα πρέπει να γίνει μετά τον υποτιθέμενο χωρισμό. Αν ζηλεύεις και προσπαθείς να τον κρατήσεις με νύχια και με δόντια, με απαγορεύσεις, με απειλές και αντίποινα... δεν θα καταφέρεις τίποτα. Θα βασανιστείς και θα δημιουργήσεις στον άλλο λόγο να φύγει από το πουθενά. Αν θέλει να φύγει θα το κάνει είτε ζηλεύεις είτε όχι! Εμπιστέψου τον. Αν αξίζει την εμπιστοσύνη σου θα είναι αυτό που θέλεις! Αν αποδειχθεί οτι δεν αξίζει την εμπιστοσύνη σου... αν συμβεί κάτι που δεν μπορείς ή δεν θέλεις να συγχωρέσεις... θα έχεις αποφύγει το διάστημα της άρρωστης ζήλιας και θα φύγει με τα μούτρα κατεβασμένα σεβόμενος την στάση σου. Αν και τώρα που το σκέφτομαι σ αυτήν την περίπτωση θα πρέπει να φύγεις εσύ, με το πρόσωπο ψηλά και χωρίς ίχνος τύψης στη συνείδησή σου.
Δεν λέμε να μην ζηλεύουμε καθόλου. Θεμιτό να ζηλεψουμε όταν αγαπάμε κάποιον, και να το δείξουμε. Μην δημιουργούμε πρόβλημα όμως σε κανέναν από τους δύο. Αν έχουμε ανασφάλειες θα πρέπει να τις συζητήσουμε. Αν είναι δικό μας πρόβλημα, πρέπει να κάνουμε την αυτοκριτική μας και να τα βρούμε με τον εαυτό μας.

3 σχόλια:

  1. Δεν ελέγχεται η ζήλια δυστυχώς. Τουλάχιστον όχι εύκολα...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Πόσο εύκολα είναι όλα θεωρητικά, ε;

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Άσχετο. Θέλεις να φτιάξεις τα γκατζετάκια στο πλάι; παρακολουθείς μπλογκ που δεν είναι πλέον ενεργά. Just saying φυσικά.

    ΑπάντησηΔιαγραφή