Μεγαλη Ελλαδα...

Τελειωσα το βιβλιο της Γιαγιας Φιλιως. Ειμαι χαρουμενος που διαλεξα να διαβασω αυτο το βιβλιο και ειναι ενα απο τα ελαχιστα βιβιλια που εχω διαβασει.
Θα το χωριζα σε τρια μερη.
Την περιγραφη του τροπου ζωης και του πολιτισμου των ανθρωπων της Μικρας Ασιας και πιο συγκεκριμενα των κατοικων της Σμυρνης, την Καταστροφη και τον ξεριζωμο, και τελος την προσπαθεια της να ξανα φτιαξει τη ζωη της απο το μηδεν τα δυσκολα χρονια της Κατοχης.
Εγω ενδιαφερομουν περισσοτερο για τα δυο πρωτα μερη, αλλα ειναι τοσο εντυπωσιακη η επιμονη και θεληση για ζωη της ηρωικης αυτης γυναικας που με εκανε και ρουφηξα το βιβιλιο πολυ γρηγορα και ευχαριστα. Με συγκλωνισε το ποσο τσαγανο (αυτη ειναι η σωστη λεξη) ειχε μεσα της αυτη η γυναικα, η οποια ηταν μεγαλωμενη σε μια τοσο υγειη κοινωνια οπως της Σμυρνης και αντεξε την εμπειρια της Καταστροφης, του ανελεητου κυνηγητου κατα τις λεηλασιεςτων Τουρκων, τον χαμο του πατερα και του αδερφου της, του ξεριζωμου της απο την αγαπημενη της πατριδα και μετα μια ζωη ολο πεινα και κακουχιες. Και τι καταφερε? Καταφερε να ζησει πανω απο εναν αιωνα, να πραγματοποιησει το ονειρο της, το οποιο ηταν να φταξει ενα μουσειο για τις χαμενες πατριδες, να γραψει ενα βιβλιο που με εκανε να ανατριχιασω πολλες φορες και να μεινει γνωστη ως "Γιαγια του εθνους".
Το σημειο που οχι απλα με εκανε να ανατριχιασω αλλα παγωσα διαβαζωντας το, ειναι οταν η ηρωιδα εχει καταφερει να ανεβει στο καραβι που θα την επαιρνε μακρια απο την Σμυρνη και εψαχνε να βρει τους γονεις της, καποια στιγμη βλεπει μια γειτωνεισσα της. Θα το γραψω οπως ακριβως ειναι στο βιβλιο:
<<Α, κυρα-Σαββατα, τι κανεις; Μονη σου εισαι? Που ειναι η Ευαγγελια, ο Γιωργος>> -ο γιος της-, <<ο αντρας σου ο μπαρμπα-Αντρικιος;>>
"Φιλιτσα μου εσυ εισαι; Αχ, κοριτσακι μου η Βαγγελιτσα μου πνιγηκε! Τεσσερις φορες τη βιασαν οι Τουρκοι και το παιδακι μου δεν αντεξε... "Μανα, δεν αντεχω αλλο!" μου ειπε κι επεσε στη θαλασσα και πνιγηκε."
Ασυληπτο!... Αν δεν εχετε διαβασει κατι παρομοιο δεν ξερετε τι ειχε περασει ο κοσμος για να καταφερει να μπει σε ενα καραβι. Και η κοπελα επεσε στη θαλασσα!
Αλλο ενα σημειο που με ταρακουνησε ηταν η απιστευτη λατρεια στο θεο που ειχε ο κοσμος της Μικρας ασιας. Ο πατερας της ειχε μαχαιρωθει στο λαιμο και καταφερε να ζησει 3 μερες. Τη δευτερη μερα ενω δεν ειχε φαει κανεις φαγητο για πολλες μερες βρηκαν και του πηγαν λιγο ψωμι βουτηγμενο στο λαδι και του το εδωσαν να το φαει. Ηταν ομως "η μερα του Σταυρου" οπως ειναι γνωστη και εκεινη την ημερα νηστευαν και απο λαδι. Δεν το εφαγε!
Υπαρχουν τοσα πολλα μεσα σε αυτο το βιβλιο που θα μπορουσα να σας λεω για καιρο.
Προτεινω ομως να βρειτε και να διαβασετε αυτο το βιβιλιο. Οσα γραφονται μεσα εχουν πολυ μεγαλη αξια!
Οσο για τον τιτλο "Μεγαλη Ελλαδα..." ειναι ενας τιτλος που τον εβαλα για δυο λογους. Ο πρωτος ειναι για το οραμα της Μεγαλης Ελλαδας που ειχαν τοτε οι Ελληνες και μετα την αποτυχεια της εξτρατειας εξελιχτηκε σε εφιαλτη. Ο δευτερος λογος ειναι για το ποσο μεγαλη πραγματικα ειναι η Ελλαδα οταν θελει. Προσαρμοζεται στις δυσκολες καταστασεις, αντιστεκεται στις κακουχιες και στο τελος βγαινει αναγεννημενη και πιο εμπειρη.