Ο Νίκος Παπάζογλου έφυγε σήμερα το πρωί απο καρκίνο στα 63 του χρόνια. Ένας καλλιτέχνης απ΄αυτούς που έμαθαν στον Έλληνα να ακούει μουσική. Ο πατέρας μου αλλά και η μικρή μου αδερφή ακούνε Νίκο Παπάζογλου με τον ίδιο ζήλο, με τον ίδιο θαυμασμό.
Πλέον αρχίζω να βλέπω έναν έναν τους καλλιτέχνες που θαυμάζω και θεωρώ τις κολόνες της μουσικής μας, αλλά και ηθοποιούς, να φεύγουν ο ένας μετά τον άλλον. Πολιτιστικά η Ελλάδα γίνεται όλο και φτωχότερη. Καλλιτέχνες όπως ο Νίκος Παπάζογλου και ο Μανώλης Ρασούλης δεν πιστεύω ότι θα υπάρξουν ξανά. Και δυστυχώς έιναι κι άλλοι τεράστιοι που διανύουν τα τελευταία χρόνια της ζωής τους. Θα αποχαιρετήσουμε καλλιτέχνες που δεν πρόκειται να ξαναδούμε ποτέ. Θα τους θυμόμαστε όμως, και θα τους ακούν και τα παιδιά μας σίγουρα με τον ίδιο θαυμασμό και σεβασμό.
Η στροφή που παρατηρώ πάντως στα ακούσματα των μικρών παιδιών προς την ξένη μουσική δεν είναι περίεργη. Ψάχνοντας για ποιοτική μουσική ή μία επιλογή κατά κύριο λόγο είναι να γυρίσεις μερικά χρόνια πίσω στο ελληνικό τραγούδι. Η άλλη επιλογή (της οποίας είμαι πολέμιος) είναι να σε απογοητεύσουν τόσο τα καινούρια ελληνικά τραγούδια ώστε να τραβήξεις ένα Χ σε οτιδήποτε Ελληνόφωνο και να ασχοληθείς μόνο με ξένη μουσική. Με αυτό δεν συμφωνώ καθόλου γιατί έχει αποδειχθεί προ πολλού ότι η ποιότητα της ελληνικής μουσικής είναι σαφώς κορυφαία. Μουσική Ελλήνων καλλιτεχνών είναι από παλιά αναγνωρίσιμη παγκοσμίως.
Νίκο Παπάζογλου σε ευχαριστούμε για ότι μας χάρισες μέσα απο τα τραγούδια σου! Συναισθηματική γαλλήνη, ταραχή αλλα και σκέψη, διασκέδαση, τρόπο να εκφράσουμε τα συναισθήματά μας μέσα από τα τραγούδια σου.
Καλο του ταξιδι.Κριμα :(
ΑπάντησηΔιαγραφή