Ξέρεις κάτι? Κουραστήκαμε. Αισθάνομαι κουρασμένο όχι μόνο τον εαυτό μου αλλά και όλο τον κόσμο. Κουραστήκαμε τα ψέματα και τις φρούδες ελπίδες. Είμαστε ένας λαός αισιόδοξος και χαμογελαστός. Όλο τα καταφέρναμε μέχρι τώρα με τον ένα ή τον άλλο τρόπο τα ελληνομπαλώναμε. Τώρα να δεις που ήρθε η ώρα που θα τα πληρώσουμε. Τώρα θα τα πληρώσω εγώ κι εσύ! Για όλες τις μαλακίες που κουκούλωσαν οι προηγούμενες γενιές, εγώ κι εσύ θα αναγκαστούμε να μην κάνουμε όνειρα. Να βουτηχτούμε στην μιζέρια. Να μεταναστεύσουμε.
Είναι τόσα πολλά αυτά που ακούμε και άλλα τόσα αυτά που θέλουμε να πούμε. Δεν έχουμε όμως όρεξη να πούμε τίποτα. Να πεις τι και σε ποιόν?? Προσωπικά γι αυτό δεν έχω τελευταία όρεξη να γράφω στο blog μου. Ή θα μιλάς για το μοναδικό θέμα μου μας αφορά όλους κι έχεις ακούσει τα χίλια μύρια από τα οποία ελάχιστα είναι ανιδιοτελή, ή θα μιλάς για καρδούλες και ροζ συννεφάκια που βλέπω πολλές κοπέλες να γράφουν στα blog τους.
Εγώ δεν έχω τι άλλο να γράψω πλέον. Θα τους αφήσω να κάνουν και να λένε ότι θέλουν. Εγώ θα ασχοληθώ με ότι με φτιάχνει και με κάνει να νοιώθω καλύτερα. Τα ηλεκτρονικά, το ποδήλατο και την φωτογραφία. Τους φίλους μου, την κοπέλα μου και την οικογένειά μου. Γιατι αν δεν βάλεις το ΕΓΩ πάνω απ όλα είσαι ψυχασθενής από τώρα!
Έτσι λοιπόν τελευταία προτιμώ να εκφράζομαι από το flickr που με κάνει πολύ χαρούμενο όταν διαβάζω αντιδράσεις κάτω από μια φωτογραφία μου.
Προτιμώ και το twitter, όπου μπορείς να προσεγγίσεις με πολλούς τρόπους μια μικρή πρόταση που δημοσίευσε κάποιος σαν εσένα. Χιούμορ, καυστικά σχόλια, ενημέρωση και άμεση επικοινωνία με άγνωστους απο την ζωή σου ανθρώπους σε έναν αχταρμά που μπορείς να βουτήξεις και να διαλέξεις.
Και ναι, είχα καιρό να γράψω κάτι χωρίς μέση αρχή και τέλος, με το προσωπικό μου λεξιλόγιο. :)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου