Κυριακή 28 Οκτωβρίου 2012

Έπεσε Κυριακή

Χθες το βράδυ έστησα την Ελληνική σημαία στο μπαλκόνι του σπιτιού μου. Ήθελα πολύ να το κάνω αυτό φέτος. Δεν το έκανα για να τιμήσω την εθνική επέτειο. Η μέρα αυτή δυστυχώς για τον Έλληνα χάνει κάθε αξία όταν πέφτει Κυριακή. Βλέπεις από ιστορία μάθαμε μόνο όσα μας αναγκάζουν να μάθουμε στο σχολείο με τρόπο βαρετό και άκρως μη δημιουργικό. Παρ'όλα αυτά εγώ την συμπάθησα και εκτίμησα πολύ σημασία της ιστορίας ακόμα και αν τελικά στις πανελλήνιες εξετάσεις πάτωσα.

Θυμάμαι χαρακτηριστικά μια ατάκα που είχε πει η Γλυκατζή Αρβελέρ σε μια συνέντευξή της. Όταν ένας μαθητής της την ρώτησε "Τι είναι ιστορία?" Εκείνη του απάντησε "Η ιστορία είναι αυτή που κάνει μπουρδέλο την γεωγραφία."

Όσο αφορά την σημαία πάντως ως σύμβολο με είχε βάλει σε πολλές σκέψεις όταν την έβλεπα να ανεβαίνει κάθε πρωί στον ιστό του στρατοπέδου όπου υπηρετούσα. Σκεφτόμουν ότι υψώναμε κάθε μέρα ένα σύμβολο με την συγκεκριμένη "ιεροτελεστία" που ίσως καμία σημαία άλλης χώρας να μην έχει δεχθεί τόσες τιμές. Το πρόβλημα όμως είναι ότι τις τιμές και τον σεβασμό τις αποδίδουμε μόνο στην σημαία ως σύμβολο της Ελλάδας. Την ίδια την Ελλάδα την βάζουμε κάτω και την πατάμε χρόνια τώρα μπροστά στην προσωπική μας βόλεψη. Έτσι έχουμε μάθει, έτσι κάνουμε. Ακόμα και οι σημερινοί νέοι που υποτίθεται ότι έχουν αποκτήσει από το λύκειο ένα από τα υψηλότερα επίπεδα μόρφωσης δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης παγκοσμίως βγαίνουν από το λύκειο πραγματικοί Homo Universalis. Όχι σε επίπεδο εκπαίδευσης, αλλά παιδείας! Ίσως να μην φταίει τόσο το σχολείο αλλά η εκάστοτε οικογένεια.

Το σίγουρο είναι ότι για να γίνουμε άνθρωποι έχουμε πολύ δρόμο μπροστά μας. Ίσως μια από τις πρώτες αξίες που θα έπρεπε να ριζώσει στις καρδιές και στα μυαλά του κόσμου να είναι ο σεβασμός.

2 σχόλια: