Απαλό γκρί

Όταν πιστεύεις ότι τα συναισθήματά σου και αυτό που νιώθεις το εκφράζουν καλύτερα τραγούδια όπως αυτό, τότε σίγουρα κάτι δεν πάει καλά!! Όταν συγκρίνω την ψυχολογική μου κατάσταση του σήμερα, με αυτήν 2 χρόνια πρίν, θα με πιάσουν τουλάχιστον τα γέλια!!

Κάποτε περνούσα υπέροχα σκεφτόμενος με απλή τετράγωνη λογική. Σε όλα τα θέματα 1+1 έκανε 2! Επίσης μου άρεσε να δίνω και συμβουλές! Έβλεπα φίλους και φίλες να στεναχωριούνται, να κάνουν πράγματα που μόνο κακό έκαναν στον εαυτό τους ή χειροτέρευαν το πρόβλημά τους και μου φαινόταν εντυπωσιακά παράξενο!!

Μα γιατί το κάνει???

Αφού ξέρει οτι το σωστό είναι να κάνει αυτό!!

Το "σωστό" βέβαια δεν είναι κάτι απόλυτο!! Σωστό για ποιόν???? Εγώ τότε είχα στο μυαλό μου μια πυξίδα που έδειχνε πάντα τον εαυτό μου!! Το σωστό για εμένα!!! Έκανα πάντα αυτό που έπρεπε για να είμαι καλά εγώ!! Και την ίδια συμβουλή έδινα κι σε όλο τον κόσμο!! Να κάνουμε πάντα το σωστό για εμάς!! Αυτή η νοοτροπία σε εμένα προσωπικά ήταν επιτυχημένη! Πήγαινε καλά για τον εξής και μόνο λόγο! Θεωρώ τον εαυτό μου ηθικά πεντακάθαρο. Ποτέ δεν μου περνάει σκέψη να βλάψω κάποιον, δεν θα έμπαινα ποτέ στην διαδικασία να εκδικηθώ για κάτι, μου αρέσει να χαρίζω χαμόγελα και να εισπράτω συμπάθεια. Και βέβαια άνθρωποι είμαστε, δεν μπορούμε να ταιριάζουμε όλοι με όλους! Δεν είναι όμως σωτή νοοτροπία για κάποιον που έχει και θυμό ή μίσος μέσα του.

Τώρα κάτι έχει αλλάξει και ψάχνω να βρώ τι είναι αυτό! Πιθανότατα η πυξίδα που σας έλεγα να έστριψε για λίγο καιρό και να μην εδειχνε πάντα το σωστό για εμένα. Αλλά για πρόσωπα που αγάπησα πολύ. Και τότε? Τότε έδωσα πολλά και δεν πήρα πίσω τίποτα! Για μεγάλο χρονικό διάστημα. Ή τουλάχιστον εμένα έτσι μου φάνηκε!! Κι ύστερα ήρθε ο θυμός. Πρώτη φορά έπιανα τον εαυτό μου νευρικό, χάνω την ψυχραιμία μου, να ξεσπάω. Ευτυχώς μόνος μου. Δεν είμαι εγώ αυτός! Και αν κάποιος με έβλεπε σε τέτοιες περιπτώσεις μόνο λάθος συμπεράσματα θα έβγαζε.

Και τώρα??

Τώρα η πυξίδα γυρίζει σαν παλαβή, θυμός μάλλον υπάρχει ακόμα, και εκδικητικές σκέψεις περνούν συχνά από το μυαλό μου.

Σαν κάποιους φίλους μου που ήθελα να βοηθήσω πρίν μερικά χρόνια και ήταν τόσο μπερδεμένοι... Δεν μπορούσαν να σκεφτούν καν τι θέλουν!! Ότι "κορόιδευα" και λυπόμουν πρίν μερικά χρόνια, το έχω τώρα εγώ!

Ίσως αυτός είναι ο σημαντικότερος λόγος που έχει χαθεί αρκετό χρώμα από την καθημερινότητά μου. Σαν μια μόνιμη συννεφιά, ακόμα και στις 15 Αυγούστου!!

Χρόνια σας πολλά και κυρίως χαρούμενα κι ευτυχισμένα!