φορές όμως θέλω να το κάνω γιατί θέλω να μοιραστώ τις σκέψεις μου εδώ.
Γυρνώντας με το κτελ απο ναύπακτο λοιπόν σκέφτομαι οτι είμαι ξεκάθαρα
κοινονικο άτομο. Όχι με την μορφή που χρησιμοποιούμε συνήθως τη λέξη
βέβαια αλλά με την ένοια της απόλυτης ανάγκης που εχω να είμαι
καθημερινά και συνεχώς με φίλους και παρέα. Τρελαίνομαι να γνωρίζω
παιδιά (απο 15 έως 45) και να συζηταω μαζί τους. 3 περίπου μέρες στη
ναύπακτο γνώρισα φοιτητές, καθηγητές, κόσμο που ζει έξω απο την αθηνα
και πραγματικά το ευχαριστήθηκα! Σίγουρα δεν θα χάσω ευκαιρία να
επαναλάβω κάτι τέτοιο. Πίσω τώρα στην αθηνα χωρίς να στεναχωριέμαι
καθόλου βέβαια. Λίγη τρέλα και όλα χρωματίζονται! Τρέλα την οποία
χωρίς παρέα εχω την ιδιώτητα όταν μένω μόνος μου να την μετατρέπω σε
μελαγχολία. Άργησα να το καταλάβω αλλά κάλιο αργά παρά ποτέ!
Καλά να περνάτε όλοι σας!
--
Εστάλη από την κινητή συσκευή μου
η συναναστροφή με κόσμο ανοίγει τους ορίζοντες μας και τα μυαλά μας...
ΑπάντησηΔιαγραφήπαύουμε να βλέπουμε μόνο τους δικούς μας τοίχους και αντιλαμβανόμαστε πως υπάρχουν γύρω μας άπειρα άτομα με διαφορετικές εμπειρίες, ιδέες, αντιλήψεις.
εύχομαι να γνωρίζεις πάντα κόσμο και μάλιστα τα πιο περίεργα τυπάκια ;)
αυτό είναι ακόμα πιο ενδιαφέρον!