Γι αυτο μου λειπει...

Θελω μια ζωη ξεγνοιαστη

Οπως αυτην που κανω στο χωριο μου...

να ξυπναω και το πρωτο που θα ακουω να ειναι τα κυμματα της θαλασσας και το τραγουδι των τζιτζικιων...
να σηκωνομαι και μεσα απο τις σιτες να βλεπω το γαλαζιο της και τα αρμυρικια εξω απο την αυλη μου
να φοραω το μαγιω, και να βγαινω απο το σπιτι με τον ηλιο να με στραβωνει
να κλεινω την πορτα του σπιτιου και να μην κλειδωνω...
να αφηνω τα παραθυρα ανοιχτα για να δροσιζεται το σπιτι...
να χαιρεταω τους γειτωνες και να φευγω με τα ποδια για την πιο κοντινη καφετερια...
εκει που θα με περιμενει η μεγαλυτερη και πιο ξεγνοιαστη παρεα που ειχα ποτε...
που θα πιουμε εναν καφε, ενα ουζακι, ενα ποτο κοιτωντας την θαλασσα και θα μοιραστουμε στιγμες χαλαρωσης...
χωρις να εχουμε να δωσουμε λογαριασμο σε κανεναν...
χωρις να εχουμε να κανουμε τιποτα που "πρεπει"...

Το βραδυ να χορευουμε και να πινουμε ποτακια μεχρι τελικης πτωσης...
μετα να περναμε απο τον φουρνο του χωριου και να παιρνουμε τα πρωτα πρωινα κρουασαν...
ραντευου παλι το μεσημερι για πρωινο καφε...
και υπνο με τον ηλιο να εχει ξεπροβαλει...

και φτου κι απ την αρχη...

Ο παραδεισος μου...

Περισσοτερες φωτογραφιες στο Flickr μου!!