Η αγάπη μένει

"Ο έρωτας φεύγει αλλά η αγάπη μένει" και "Ο Έρωτας είναι τυφλός" ήταν δύο από της ατάκες της μητέρας μου σήμερα. Μια ερώτηση της έκανα για να δω την γνώμη της 10 μου είπε. Κλασική Ελληνίδα μάνα που χαλί να γίνει να το πατήσει ο γιόκας της.

Ο γιόκας της βέβαια (ακα εγώ) έχει ένα προβληματάκι και δεν έχει καταφέρει ποτέ να το αντιμετωπίσει. Δεν μπορώ να συγκεκριμενοποιήσω αυτό που αισθάνομαι και αυτό που θέλω να εκφράσω. Ναι μάλλον αυτό λέγεται πρόβλημα έκφρασης. Αισθάνομαι κάπως και πιο εύκολα θα σου το περιγράψω σαν "μπλε" παρά σαν συναίσθημα. Σε αυτό το θέμα είχε αρχίσει να με βοηθάει το ίδιο μου το blog! Είναι πολύ διαφορετικό να τα δουλεύω στο κεφάλι μου από το να τα κάνω γραπτό λόγο. Τα κάνω σαφή και συγκεκριμένα. Τα ξαναδιαβάζω και αν δεν ανταποκρίνονται στην πραγματικότητα τα σβήνω!!

Όχι σαν αυτό που είχα κάνει... μια μου λέξη η κοπέλα που αγαπώ την κουβαλάει εδώ και χρόνια. Ναι ήταν υπερβολή, αλλά ήθελα να της το πω απλά: "Σε νοιώθω σαν αδερφή μου". Την στιγμάτισε.

Όταν είδα ότι την χάνω όμως κατάλαβα πως ένοιωθα. Δεν είναι αδερφική αγάπη. Είναι απλά αγάπη. Κανονική, ατόφια.

Τα μπλέξαμε όμως. Και τώρα χρειάζονται ψύχραιμες αποφάσεις. Κι εγώ δεν είμαι.